Wat is Tango
De dans
De Argentijnse tango is een muzikaal samenspel van twee dansers gebaseerd op intuïtie en verbondenheid.
De Tango is een partnerdans waarbij de een leidt en de ander volgt. Samen improviseer je op de muziek. In overgave verlies je jezelf in het moment. De aandacht gaat uit naar de connectie met je partner, meer dan naar de passen die de dansers zetten. Sommigen zeggen dat de Argentijnse tango veel meer in het hart dan in de voeten wordt gevoeld.
Door de afwisseling van muziek en van partners zal elke dans een andere beleving zijn.
Tango kan veel losmaken en biedt volop mogelijkheden voor een eigen muziekinterpretatie en voor opeenvolgende stijlvolle bewegingen.
Tango is een oneindig proces van ontwikkeling van de dans en van jezelf. Het is een communicatie door uitwisseling van energie.
Je maakt deel uit van de Argentijnse tangocultuur waarin zo met elkaar gedanst wordt.
De geschiedenis
De Argentijnse tango ontstond meer dan een eeuw geleden rondom de Rio de la Plata. Zowel de muziek als de dans hebben zich de afgelopen eeuw voortdurend verder ontwikkeld. De ballroomtango is ontstaan uit de Argentijnse tango, maar heeft daarna los van de Argentijnse tango in Europa een eigen ontwikkeling doorgemaakt. Inmiddels verschillen de twee dansen in alle opzichten, zowel wat betreft de muziek, als de danshouding, het dansvocabulaire en gevoel en sfeer. Hier lees je meer over de geschiedenis van en de stijlen binnen de Argentijnse tango.
Begintijd van de tango
De Argentijnse tango is aan het einde van de 19e eeuw (1880 – 1900) ontstaan in de sloppen en buitenwijken van Buenos Aires en in Montevideo (Uruguay), aan de overzijde van de Rio de la Plata. De tango ontstond uit een mengeling van Europese en Afrikaanse muziek- en dansstijlen. De Europese migranten die tussen 1880 en 1930 massaal naar Argentinië kwamen namen onder meer de wals, de Polka, de Mazurka, en de ‘tango Andaluz’ (tango flamenco) mee. Voor de complete geschiedenis van de Argentijnse tango verwijs ik je graag naar de website van Rene Heeskens; www.tango-entero.nl. Deze tangodocent/auteur heeft op een zeer volledige wijze de geschiedenis weergegeven.
De Milonguero-stijl
Wat maakt de milonguero stijl nu zo uniek?
Flow: De milonguero stijl is een rijk gevarieerde manier van dansen in een innige omhelzing die nooit verbroken wordt. Niet alleen het sensuele genot binnen het paar staat centraal, maar minstens even belangrijk is het plezier van de mededansers op de vloer. Door de muziek op eigen wijze te interpreteren, maar je daarbij wel aan gezamenlijke codes te houden, wordt er een flow op de vloer gecreëerd. Iedere pas, elke beweging blijft hieraan ondergeschikt; er zal nooit een beweging gemaakt worden die deze flow op de dansvloer kan verstoren. Eerder zullen juist bewegingen weggelaten worden.
Ritme: Ritme speelt een heel specifieke rol binnen de Milonguerostijl. Vrijwel alle tango’s die voor dansers geschreven zijn, bevatten (niet voor niets) eenzelfde basisritme bestaande uit een doorgaande beat met ritmische versnellingen. Een milonguero-danser danst dit basisritme, maakt het zich eigen en speelt er mee. Dit basisritme creëert een harmonie en ontspanning binnen het paar en op de vloer en zorgt zo voor een intense, bijna meditatieve ervaring.
Abrazzo: De Milonguerodanshouding is net even meer dan alleen maar gesloten. Hij maakt het mogelijk bepaalde figuren die vaak als lastig ervaren worden binnen het algemeen bekende gesloten dansen, toch te dansen zonder de omhelzing te verbreken. Ook geeft deze houding de mogelijkheid om binnen een beperkte ruimte heel dynamisch te dansen.
Dynamisch: De Milonguerostijl heeft een rijkgevarieerde dynamiek. Er wordt, nog meer dan in andere stijlen, gebruik gemaakt van dissociatie van de torso ten opzichte het onderlichaam en zelfs ten opzichte van de richting van de as verplaatsing. Dit alleen al maakt het dansen van eenvoudige passenstructuren heel dynamisch. Het variëren tussen en spelen met de verticale, horizontale en roterende dynamiek, voegt hier nog meer mogelijkheden aan toe.
Milonguerocodes: Milonguero dansen gaat natuurlijk niet alleen maar over houding, ritme, techniek en dynamiek. Het is meer dan dat, een manier van zijn en omgaan met elkaar. Hierbij horen bepaalde gedragscodes. Deze codes zijn niet zomaar door iemand verzonnen en van bovenaf opgelegd en zijn niet bedoeld om je te beperken. Nee, in tegendeel, zij zijn organisch ontstaan binnen de cultuur van de Argentijnse tango, tijdens de milonga’s in Buenos Aires en Monte Video. De milonguerodanser maakt zich deze codes eigen. Nu kun je denken: “: maar dat hoort bij een andere cultuur dan de Europese, waarom zouden wij ons die codes eigen maken?” Mijn antwoord is: Jij hebt ervoor gekozen de Tango te leren, een dans uit een andere cultuur waarin duidelijk onderscheid gemaakt wordt tussen de mannelijke en vrouwelijke rol. Kennelijk spreekt dit je aan. Waarom zou je je dan niet ook verdiepen in de bijbehorende codes?
De Milonga
De Milonga kent algemene regels waardoor er een prettige sfeer ontstaat tijdens het dansen.
Het is fijn als je daarmee bekend bent en zo dezelfde “danstaal” spreekt. In de lessen komt dit zeker nog aan bod.
- Persoonlijke verzorging (let op met zware geuren).
- Iemand ten dans vragen doe je met oogcontact en een knikje (dit noem je cabeceo).
- Nee zeggen mag.
- Correcte omhelzing.
- De dansrichting is tegen de klok in.
- Praten tijdens het dansen is niet gewenst.